تقدیم به روح پدران آسمانی
تقدیم به روح پدران آسمانی
《دست پـر مهر پدر روی سرم بود که نیست》
یا بـه پـرواز مـرا بـال و پرم بود که نیست
بعـد از او مثـل گـل پـرپـر و پـژمـرده منــم
تکیه گاه من و او چون سپرم بود که نیست
گـریــه از داغ فـراقش نکنـم پس چــه کنم ؟
سبب دلخـوشی مـن پــدرم بـود که نیست
بعد از او من چـه کنـم بیکس و تنـها شده ام
چون پدر در همه جا همسفرم بود که نیست
دلم از غصه بــه تنگ آمده آن یــار کجـاست
مرهمی بـر من و سوز جگــرم بود که نیست
ایـن جهـان در نظـرم تیـــره و تــار است اگـر
به شب تیره ی من چون سحرم بود که نیست
حسـرت دیــدن او بــــر دل مــن مـانـده دگـر
کاش و ای کاش که در دور وبرم بود که نیست
بعد از او نیست کسی بر من ودل سنگ صبور
روزگاری بــه سـرم تــاج سـرم بـود که نیست
#جوادالماسی(سنگ صبور)
@javadalmasi59 کانال اشعار
+ نوشته شده در یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۱ ساعت 23:27 توسط سیدمحمدمهدی هاشمی/شاعر جواد الماسی
|
